Promenljivi pejzaž
Pejzažna umetnost je povod i predmet mnogih istraživanja kojim se preispituje status pejzaža kao slike kulture, društveno-istorijskog konteksta, vremena, i analiziraju nivoi značenja.
Ljudska istorija je ispisana na pejzažu, koji se menjao shodno promenama modela čovekovog odnosa prema prirodi.
Pejzažna umetnost je prošla kroz mnoge transformacije sa razvojem umetničke misli i individualnih praksi.
Savremeni trenutak je doneo nove interpretacije, registrovanjem fizičkih procesa, geoloških promena, topografije, intervencijama u pejzažu, korišćenjem novih materijala.
Kako vidimo i razumemo pejzaž u krucijalnom vremenu! Kako se naš odnos proširuje, kondenzuje, menja i mapira prema novim tehnologijama i prevodi u objekte, ambijente i pokretne slike!
U savremenom kontekstu pejzaž se doživljava kao metafora prolaznosti, spiritualna veza sa okruženjem, izraz intenzivnih emocija, asocijativni oslonac, kroz relaciju priroda - kultura, kao ekološki odgovor, posredstvom kartografije i topografije, kao odrednica kulturnog i nacionalnog identiteta, koncept mesta.
Sa srodnih pozicija deluje i stvara jedan broj umetnika bliske motivske orijentacije, šireći pristup pejzažnoj umetnosti inventivnim subjektivnim pravcima.
Koristeći savremene oblikovne mogučnosti lentikularne štampe, fotografije, videa, i sl. učesnici projekta uočavaju skriveni potencijal predela, nudeći drugačije vizije pejzaža koji smo mislili da poznajemo.
Anica Vučetić u video radu Višnja motivom oka, u kome se kao na ekranu ogleda promena jednog stabla, potencira subjektivnost percepcije i komprimira vreme.
Ana Vujović ekspresivnom izražajnošću alternativnog materijala realizuje zvučni predeo u interakciju boje i zvuka.
Branko Pavić povezuje čulnost materijala i topografske predstave ostrva Samotrake.
Ritmom svetlosti i senke, smenom površine i dubine Gordana Kaljalović lokalizuje pejzaž morskog dna u video radu snimljenom na Peloponezu.
Dejan Atanacković značenjskim uslojavanjem prizora iz ličnog okruženja, kroz san umetnika o prirodi, provlači ideju prolaznosti.
Milimetarskim pomeranjem kamere obskure Đorđe Odanović u nizu snimaka postiže suptilnu različitost bliskog i udaljenog, koje u zajedničkom fokusu naizmenično nameću svoje pozicije.
Milena Jeftić Ničeva Kostić prizor ustalasanih polja pretvara u guste nervature energetskog crteža koji deluje kao autohtona celina i udaljava se od prvobitnog povoda.
Inverzijom neba i zastava, motiva preuzetih iz slikarstva Monea i Konstebla, Mariela Cvetić pokreče pitanje sinhroniciteta između zbivanja u prirodi i na ljudskom planu.
Stevan Kojić realizuje imaginarni pejzaž digitalnim putem, suprotstavljajući iluziju i stvarnost varijantom virtuelnih planinskih masiva u stalnom pokretu.
Čedomir Vasić spaja tradicionalno i savremeno kroz lentikularnu sliku, gde optičke vrednosti pokreću sadržaj dovodeći ga do eteričnih svojstava.
Autor projekta Gordana Kaljalović Odanović