Već duže vreme crtam portrete. Ljude koji su tu pored mene svaki dan. Najčešće svoga sina, jer ta je veza najjednostavnija i najradosnija. To nisu klasični portreti. Nekada su samo mrlje iz kojih se naslućuju obrisi ljudskog lika. Na prvim crtežima, obrisi su bili tamnih boja, i činilo mi se važnim da ih nekako ukrasim. Tako su pege i mladeži u ovoj igri dobili svoje nove oblike i značenja, pretvarajući se u biljne ili apstraktne forme. Kao neki unutrašnji ornament, koji bi mogao da predstavlja nešto što je za portretisanu osobu zaista važno. Ovi ukrasi se zatim umnožavaju u odredjenom ritmu, postepeno napuštajući lica koja ukrašavaju. I kako vreme prolazi obrisi figura su sve bleđi. I sve češće - bez ornamenta. 

Zamišljala sam kako svako lice ima svoju svetlu, i svoju tamnu sliku. Predstavu, odraz. Mogućnost. Svetli crteži kao slika solarnih mitova, koji kažu da je čovek nastao od sunca. Kao lica izbledela od sunca, od suviše svetlosti... I oni tamni, kao slika htoničkih mitova, koji kažu da je čovek postao od zemlje.

                                                                                                                                                             Ana Piljić Mitrović 

 

 

 

Ana Piljić Mitrović je rođena u Pančevu 1974.godine. Diplomirala na Fakultetu likovnih umetnosti oktobra 2001.godine. Postdiplomske studije na istom fakultetu upisala oktobra 2002. godine, u klasi profesora Gordana Nikolića. Magistrirala u novembru 2008.god. Živi i radi u Beogradu.

Član je NVO “Kreativnost za poneti” koja organizuje dečije likovne radionice. Bavi se i dečijom ilustracijom.

 

Samostalne izložbe:

 

2004. Izložba crteza, umetnička galerija ”Stara kapetanija”, Zemun

2008. Izložba slika, “Katalog sitnica”, galerija “Zadužbina Ilije M. Kolarca”